ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ
Τα σπίτια μας είναι χτισμένα πάνω σ' άλλα σπίτια
ευθύγραμμα, μαρμάρινα...
Κι εκείνα πάνω σε άλλα
Τα θεμέλια τους κρατιούνται
πάνω στα κεφάλια όρθιων αγαλμάτων δίχως χέρια
Έτσι όσο χαμηλά στον κάμπο κάτω απ΄τις ελιές κι αν
απαγγιάζουν τα καλύβια μας
Μικρά, καπνισμένα, με μια στάμνα μονάχα πλάϊ στην πόρτα
Θαρρείς πως μπαίνεις στα ψηλά και σου φέγγει ολοτρόγερα ο αγέρας
Ή κάποτε θαρρείς πως είσαι έξω απ' τα σπίτια
Πως δεν έχεις κανένα σπίτι
Και πορεύεσαι ολόγυμνος,
Μονάχος κάτω από ναν ουρανό τρομακτικά γαλάζιο ή άσπρο
Κ' ένα άγαλμα καμιά φορά
Ακουμπά ελαφρά το χέρι του στον ώμο σου.
